Noong bago pa lang ako dito, tahimik lang ako na nagmamasid. Minsan ay pinagagalitan pag may mali sa ginawa sa software na ginagamit namin. Tahimik ang mga kasamahan ko. Parang walang buhay. Minsan, may nambabraso ding mga kasamahan na akala nila ay sila ang pinakamagaling dahil sa tagal na nila sa kumpanya. Pinababayaan ko lang sila. Target siguro nya ang maging boss sa loob-loob ko na lang. Ngayon, medyo nakakabisado ko na ang takbo ng trabaho ko. Di na kailangan ang supervision. Madalas na magpatulong ang mga process guys kung tama ba ang logic ng isang loop. Maingay na din ako sa control room. Napapatawa ko na ang mga kasama ko. Kapag nagtatawag sa radio, madalas tuloy na nagagamit ko pa rin nakaugalian ko sa dati kong kumpanya. “Tech Support Stan!”. Ito palagi ang bungad ko pag may tumatawag sa radio o sa phone. Para kasing Call Center ang dati naming trabaho sa Pinas. Maraming tumatawag na client para magpatulong kapag may problema sila sa produktong binili sa amin.
Maganda rin kasi ang dating trabaho ko. Medyo minsan nga lang ay humiliating, lalo na pag foreigner ang kausap mo. Pero dahil na rin sa nagtagal ako dati sa kumpanya, ako na ang namboboljak sa customer. Siyempre, di pwede ito sa management, lalo na at recorded ang conversation. Pero ayoko naman na palagi na lang pakumbaba kahit mali na ang mga koplong. Minsan kasi, kailangan ding mambraso ka para di ka kawawain.
Marami din ang nagtatanong kung bakit iba akong magsalita kesa sa mga ibang pinoy na nakakausap nila noon. Kahit noong nasa India ako ay ganito din ang kanilang tanong. Hindi daw pinoy ang aking accent at may pagka-American (hehe). Sa akin kasi, kung ano ang naririnig ko, yun ang pronunciation na inilalabas ko at hindi parang tagalog na nagi-english. Marami kasing pinoy na ganito kung magsalita (at marami din ang talagang American din kung magsalita kahit sa Pinas sila lumaki). Nasa tao kasi kung papaano niya sinasabi ang napapangkinggan niya. Kung bakit kasi ibang magsalita ang ibang tao sa kanilang naririnig. Naririnig mo ito pero iba kung ito ay bigkasin mo. Well, kung matututo lang ang karamihan sa atin na bigkasin ang tama, mas hahanga sa atin ang mga foreigners. Hindi lang sa dahil marunong mag-english ang karamihan, kundi pati pronunciation/accent ay tama din. Di ako masyado magaling sa english, pero at least, itinatama ko ang sarili ko sa tamang pagbigkas. Ito na kasi ang nakasanayan ko simula nang matuto akong magbasa ng english at makarinig ng foreign films. Mas nahasa pa ito dahil may training ang dati kong company sa tamang pagbigkas. Kailangan kasi namin ito sa trabaho.
Tocino + Sinangag + Itlog = ToSiLog
3 years ago
